Author :
Abstract
Çocuk her ne kadar doğduğu andan itibaren mekânla etkileşime geçmekte, hatta bu etkileşim önce duygusal olarak başlamakta sonra fiziksel olarak sağlanmaktadır denilse de, aslında çocuk mekan boşluğunu ilk anne karnından itibaren hissetmekte, dolayısıyla fetüs evresinde bile bulunduğu boşlukla iletişime geçmektedir. Doğumundan sonra da dış dünya ile sınırlı bir etkileşime girmekte birlikte çocuk, hareket kabiliyetinin sınırları geliştikçe mekanla daha çok etkileşime geçerek, bulunduğu mekanın aktif kullanıcı olmaktadır. Genelde çocuğun ilk tanıdığı, tanımlamaya çalıştığı ve etkileşime geçtiği mekân, her ne kadar farklı mekanlarda da büyüyen çocuklar da olsa da, ailesiyle birlikte yaşadığı evi olarak söylenilebilinir. Özellikle günümüz kentleşme şartlarında ve küresel salgın kapsamında kapalı mekanlarda bulunma zorunlu hale gelmekte olduğu düşünüldüğünde, çocuk vaktinin birçoğunu kapalı mekanlarda geçirmektedir. Yapılı çevrenin de günümüz koşullarında hızla artması, doğal çevreyi tanıyamayan çocukların yetişmesine neden olmakta, çocuk kentlerde kapalı mekanlar ya da konutlardan başka bir mekânla tanışamamaktadır. Bahçe kültüründe yetişen çocuklardan, site ya da tek blokluk apartmanların yoğunlaştığı mekanlarda yetişen çocuklara geçişte yaşanılan bu problem, apartman konutlarında çocukların kendilerine yönelik mekan tanımlanmasına neden olmuş; çocukların oyun, çalışma ve yatma aktivitelerini yapacaklarını odalar ihtiyaca yönelik tasarlanmıştır. Dolayısıyla mekanların mobilyalarla yoğun donatımı sonucunda çocuğa yönelik nitelikli alan kalmadığı görülmüş, çok geçmeden de kısıtlı metrekarelerde üretilen bu mekânlar için çocuklara yönelik mobilyalar da üretilmeye başlanmıştır. Bu çalışmanın amacı, bu kısıtlı metrekarelerde çocuklar için tasarlanan mekânlar ve bu mekânlara yönelik tasarlanan mobilyaların niteliklerini tartışmaya açmaktır. Çalışma kapsamında seçilen çocuk odaları ve mobilyaları üzerinden genel bir değerlendirme yapılmış; bu mobilyaların bu mekânlara farklı varyasyonlarla yerleştirilmesi sonucu çocuklar için kalan metrekareler üzerinden sorgulamalar yapılmıştır.
Keywords
Abstract
Although it is said that the child interacts with the space from the moment he is born, and this interaction starts emotionally and then is provided physically, in fact, the child feels the space void from the first mother's womb, therefore he communicates with the space even he is in the fetal stage. After his birth, he has a limited interaction with the outside world, but as the limits of his mobility develop, the child interacts more with the space and becomes an active user of the space. In general, the place that the child first recognizes, tries to define and interacts with can be said to be the house where he lives with his family, even though there are children growing up in different places. Especially in today's urbanization conditions and considering that it has become necessary to be indoors within the scope of the global pandemic, children spend most of their time indoors. The rapid increase in the built environment in today's conditions causes children who cannot recognize the natural environment to grow up, and children cannot meet another place in cities other than closed spaces or residences. This problem experienced in the transition from children who grew up in garden culture to children who grew up in gated communitieds or a single block apartment, caused children to define a place for themselves in apartment houses; The rooms where children can play, study and sleep are designed according to their needs. Therefore, as a result of the intensive furnishing of the spaces with furniture, it was seen that there was no qualified space for children, and soon, furniture for children began to be produced for these spaces, which were produced in limited square meters. The aim of this study is to discuss the qualities of the spaces designed for children in these limited square meters and the furniture designed for these spaces. A general evaluation was made on the children's rooms and furniture selected within the scope of the study; As a result of the placement of these furnitures in these spaces with different variations, inquiries were made on the remaining square meters for the children.
Keywords
- Barlı, Ö., Elmalı, D., Midilli, R., Aydıntan, E., Üstün, S., Sağsöz, A., Özgen, S., & Gedik, T. (2005). Anthropometry of Male and Female Children in Crèches in Turkey, Coll Antropol, 29, 1:45-51.
- Bayazıt, N., Dülgeroğlu, Y., Yılmaz, Z. & Çıracı, M. (1992). Toplu Konut Standartları: Mekan, Fiziksel Çevre, Bina Ekonomisi, TÜBİTAK Mühendislik Araştırma Grubu Proje No:703, Toplu Konut Yapımcılar Derneği, İstanbul, s. 54-58.
- Burdurlu, E., Kılıç, Y., İlçe, A.C., Elibol, G.C. & Yener, G. (2004). Okul Öncesi Çocuk Mobilyaları İle İlgili Ebeveyn Görüşleri ve Öngörülen Mobilya Tasarım Ölçütleri, Teknoloji, Cilt 7, Sayı 139-149.
- Bülbül Z., Kuşcuoğlu, M., Sofuoğlu, Ö., Dündar S. & Erdinler E. S. (2018). Hazards in Kids Furniture, Technological Applied Sciences , vol.13, no.2, pp.191-198.
- Çay, R. D. (2006). Çocuk Oyun Alanlarının İç Mekân ve Yakın Çevrede Oluşumu, Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Çukur, D. & Güller Delice, E. (2011). Erken Çocukluk Döneminde Görsel Algı Gelişimine Uygun Mekân Tasarımı, Aile ve Toplum Dergisi, Cilt 7, Sayı 24.
- Çukur, D & Güller Delice, E. (2011). Erken Çocukluk Döneminde Görsel Algı Gelişimine Uygun 25 Mekan Tasarımı, Sosyal Politika Çalışmaları Dergisi, 24 (24) , 25-36. https://dergipark.org.tr/tr/pub/spcd/issue/21097/227207
- Demirarslan, D. & Aytöre O. S. S. (2004). Çocuğun Fiziksel ve Ruhsal Gelişimi Açısından Çocuk Odaları Tasarımında Malzeme Kullanımı ve Malzeme Seçiminin Önemi, 4. Uluslararası Tasarım ve Duygusal Deneyimler Konferansı, Orta Doğu Teknik Üniversitesi – Ankara.
- Demirarslan, D. (2019). 0-6 Yaş Grubu Çocuğun Dünyasında Mobilya Tasarımı Furniture Design In The World Of 0-6 Age Group Child. Researcher Socıal Science Studies. 7.2. 10.29228/rssstudies.13259.
- Gökmen Sivri, H. (1993). Fiziksel ve Mekânsal Çevrenin Çocuk Davranışına ve Gelişimine Etkileri – Çocuk İçin Oluşturulacak Çevrelerde Tasarım Verilerinin Saptanması, Doktora Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
- Grandjean, E. (1973). Ergonomics of the Home, Taylor and Francis Ltd., London, 99-137.
- Güçlü S. (2016). Çocukluk ve Çocukluğun Sosyolojisi Bağlamında Çocuk Hakları, Sosyoloji Dergisi, ISSN: 1300-5642 Armağan Sayısı, İzmir: Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları, ss. 1-22.
- Nicolopoulou, A. (2004). Oyun, Bilişsel Gelişim ve Toplumsal Dünya: Piaget, Vygotsky ve Sonrası. Ankara University Journal of Faculty of Educational Sciences (JFES) , 37 (2) , 137-169 . DOI: 10.1501/Egifak_0000000100
- Özgen, Y. &Aytuğ, A. (1992). Kullanıcı Eğilimleri Açısından Çocuk Oyun Alanları ve Araçları Üzerine Bir İnceleme, İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, Cilt 42, Sayı 2.
- Url 1. https://www.ikea.com.tr/ (Erişim Tarihi: 17.12.2018)
- Url 2. https://www.mayababycollection.com/ (Erişim Tarihi: 15.12.2018)
- Url 3. https://cilek.com/ (Erişim Tarihi: 14.12.2018)
- Zeytinoğlu, S. (2001). Çalışan Çocukların İstismarı ve İhmali, Ege Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Yayınları, No:113, İzmir.
- Zinn, H. (2005). Amerika Birleşik Devletleri Halklarının Tarihi, Çeviren: Sevinç Sayan Özer, İmge Kitabevi. (Orijinal eserin yayın tarihi 1980).
