Author:
Abstract
Tanzimat ve Ara Nesil şair ve yazarlarının mektuplarında çeşitli edebi meselelere yer verdiği görülür. Bunlardan biri de nazım ve nesir arasındaki farklılıklardır. Genel olarak dönemin yazar ve şairleri düşünceyi nesirle, duyguyu nazımla ifade etmek gerektiğini dile getirirler. Namık Kemal nazmı duygu, nesri de düşünceyle ilişkilendirir. Aynı düşünceye sahip olan Abdülhak Hamid, tabiat tasvirinin nesirle daha güzel yapıldığını; sıradan düşüncelerin nesir, yüce duyguların ise nazımla dile getirilmesinden yana olduğunu belirtir. Ahmet Mithat Efendi, sözün en güzelinin nazımla söylendiğini ancak dönemin şiirinin hakikat ve hikmetten yoksun olduğunu söylerken nesre fayda, nazma da estetik açıdan bakar. Muallim Naci, Ahmet Mithat’ın nesri daha çok sevdiğine dair düşüncesine katılır ancak nazmın kendisini daha fazla etkilediğini belirtir. Fatma Aliye nesrin kullanım alanının bilimsel ve teknolojik gelişmelere paralel olarak genişlediğini nazmın ise baskı altına alındığını ifade eder. Mehmet Celal ise nesrin betimlemede kolaylık sağladığını, nazmın da estetik haz verdiğini belirtir.
Keywords
Abstract
There are various literary issues in the letters of Tanzimat and “Ara Nesil” poets and writers. One of them is the differences between verse and prose. In general, the writers and poets of the period express the thoughts by prose, and the emotions by verse. Namık Kemal associates the sense of emotion and the prose with thought. Abdülhak Hamid, who had the same opinion, stated that the description of nature was made more beautiful by prose; He says that ordinary thoughts are for prose, supreme feelings are for the expression of verse. Ahmet Mithat Efendi, the most beautiful of the word is said to say the verse, but the poetry of the period of truth and wisdom is lacking in prose, aesthetics, aesthetically, the perspective looks. Muallim Naci agrees with Ahmet Mithat's idea that he liked the prose more, but the verse was more influential. Fatma Aliye stated her idea about the usage area of prose as broadened in parallel with scientific and technological developments and under pressure. Mehmet Celal supports the idea that it provides convenience in describing the prose and gives the aesthetic pleasure of the verse.