Author:
Abstract
Ana akım sinema, artık neredeyse tamamen masa başında yapılan bir üretim olmaya başladı. Sanal gerçeklik gibi yeni teknolojilerin ortaya çıkmasıyla, sinema sanatı önemli bir dönüşümün eşiğinde. Tüm bu gelişmelerle beraber, görsel gerçekliğe tek bir perspektiften bakma şansı veren klasik film kamerası tüm ihtiyaçlara cevap veremiyor. Film yapımcıları, etkileşimli filmler yapmak ya da yapım sonrası üretim aşamalarında daha özgürce hareket edebilmek için, tek bir kamera açısına bağlı kalmayacakları çözümler arıyor. Bu bağlamda uzamın görüntüsünü üç boyutlu olarak kaydetmek önem kazanmıştır. Bu araştırmada, uzamın görüntüsünü ya da çeşitli görsel özelliklerini üç boyutlu olarak kaydetmek için kullanılan yöntemler ve bu yöntemlerin ne amaçla, nasıl kullanıldıkları tasarımcı bakış açısından incelenmiştir.
Keywords
Abstract
The mainstream cinema is now almost entirely a table-top production. With the emergence of new technologies such as virtual reality, the art of cinema is on the verge of a significant transformation. Along with all these developments, the classical film camera, which gives a chance to look at visual reality from a single perspective, can not respond to all needs. Filmmakers are looking for solutions that will not stick to a single camera in order to make interactive films or move more freely during the post-production phase. In this context, it is important to record the image of space in three dimensions. In this research, methods used to record the appearance of space or various visual features in three dimensions and their purpose and how they are used are examined from a designer perspective.