Author:
Abstract
Papağan, insan sesini ve bazı sözlerini taklit etme yeteneği olan bir kuştur. Bu yeteneğiyle bütün dünya edebiyatlarında yer edinmiştir. Divan edebiyatında birçok değişik hatta zıt anlamların sembolü olarak kullanılan bir kuştur. Papağan Fars kültürüne oradan da Türk kültür ve edebiyatına Hindistan’dan ve Hint masallarından gelmiştir. Bu yüzden yaşadığı bu ülkenin adıyla birlikte anılır. Güzel konuşan kişilere benzetmelik olduğu gibi, düşünmeden ve anlamını bilmeden söz söyleyen geveze kişilerin de papağana benzetildiği görülür. Konuşmanın ayna vasıtasıyla öğretildiği ve tatlıyı çok sevdiği için ayna ve şeker sözcükleriyle sık anılır. Rengârenk, süslü bir kuş olması bakımından, insanı dünya nimetlerine çeken güzelliklerin ve nefsin sembolü olarak tasavvufi şiirde kullanıldığı görülür. Renginde daha çok yeşilin hakim olması nedeniyle Hızır de ile ilgilendirilmiştir. Papağan aşk ve âşık için de sembol olur. Aşkın papağana benzetilmesi, hem âşığa aşkı öğretmesi hem de ş
Keywords
Abstract
Parrot is capable of imitate human voice and some words. It has appeared in all world literatures with this ability. In classical Ottoman poetry aka Diwan Poetry parrot used as symbols of many different even opposite meanings. Parrot image came to Persian culture from India and Indian folk tales. Then it came to Turkish culture and literature. For this reason parrot generally mentioned with its origin country India. In poetry parrot used as an analogy for persons who speaks well. It has seen that sometimes it also used for talkative persons. Parrots generally mentioned with candy and mirror since they learn speaking with mirror and like to eat candy. In sufî poetry parrots used as symbol for desires of self and blessings of material world since it has colorful and fancy appearance. Sometimes it has related with Hızır because of its green feathers. Parrots could used as symbol for love and lover because it teaches the true meaning of love to lover and it make poet speak with love.