Author :
Abstract
Denizlerin her geçen gün farklı ve çeşitli amaçlarla ve gittikçe yoğunlaşan bir biçimde kullanılması amacıyla yapay adalar ve tesislerin sayılarının arttığı görülmektedir. Bununla beraber deniz alanlarında kurulan ve faaliyet gösteren bu tür insan yapımı yapıların deniz çevresinin kirlenmesine olumsuz yönde etki ettiğini de söylemek gerekmektedir. Özellikle petrol platformlarından kaynaklı kirlenmenin konu edildiği uluslararası sözleşme hukukunda diğer amaçlar için kullanılan yapay adalar ve tesislerle ilgili düzenlemelere detay kazandırılmaması bir eksiklik olarak karşımıza çıkmaktadır. Bununla birlikte yapay adalar ve tesislerden kaynaklı deniz çevresinin kirliliğinin önlenmesi, azaltılması ve kontrol edilmesiyle ilgili olarak devletlere getirilen yükümlülüklerin ihlalleri bağlamında ortaya çıkacak zararlarla ilgili uluslararası sorumluluğun kapsamını değerlendirmek gerekmektedir. Yapay adalar ve tesislerin çoğunluğunun deniz yatağında bulunan kaynakların araştırılması ve işletilmesi için kullanılan yapılardan olduğu ve bunların çoğunlukla gerçek kişiler ve özel hukuk tüzel kişiliklerinin mülkiyeti altında olduğu düşünüldüğünde uluslararası sorumluluğun kime atfedileceği konusu gündeme gelmektedir. Bu bağlamda uluslararası hukukun temel aktörü olan devletlerin uluslararası sorumluluğu ön plana çıkmaktadır. Çalışmada 1982 Birleşmiş Milletler Deniz Hukuku Sözleşmesi’nde (BMDHS) deniz çevresinin kirlenmesinin önlenmesi, azaltılması ve kontrol altına alınmasına ilişkin devletlere getirilen yükümlülüklerin ihlali neticesinde sorumlulukları değerlendirilecektir.
Keywords
Abstract
It is seen that the number of artificial islands and installations is increasing day by day in order to use the seas for different and various purposes and in an increasingly intense way. In addition, it should be said that such man-made structures established and operating in marine areas have a negative impact on the marine environment. It is a deficiency that the regulations regarding artificial islands and installations used for other purposes are not given in detail in the law of international contract, especially in which pollution arising from oil platforms is the subject. On the other hand, it is necessary to assess the extent of international responsibility/liability for damages in the context of breaches of obligations imposed on states regarding the prevention, reduction and control of pollution of the marine environment arising from artificial islands and installations. Considering that the majority of artificial islands and installations are structures used for the exploration and operation of natural resources in the seabed and that these are mostly under the ownership of natural persons and civil legal entities, the issue of attribution of international responsibility becomes a current issue. In this context, the international responsibility of states, which are the main actors of international law, come into prominence. In this study, the responsibilities of the states as a result of the violation of the obligations of the states regarding the prevention, reduction and control of pollution of the marine environment in the 1982 United Nations Convention on the Law of the Sea (UNCLOS) will be evaluated.
Keywords
- Aksar, Y. (2013). Teoride ve Uygulamada Uluslararası Hukuk- II. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
- Aust, A. (2010). Handbook of International Law (2. ed.). New York: Cambridge University Press.
- Boyle, A. (2010). Liability For Injurious Consequences of Acts Not Prohibited By International Law. In J. Crawford, A. Pellet, & S. Olleson (Eds.), The Law of International Responsibility (pp. 95-104). Oxford: Oxford University Press.
- Brownlie, I. (1998). Principles of Public International Law (5. ed.). Oxford: Oxford University
- Brunnée, V. J. (1993). The Responsibility of States for Environmental Harm in a Multinational Context—Problems and Trends. Les Cahiers de droit, 34(3), 827-845.
- Canada-Union of Soviet Socialist Republics: Protocol on Settlement of Canada's Claim for Da- mages Caused by “Cosmos 954“. (1981). International Legal Materials, 20(3), 689-689
- Caşın, M. H. (2019). Modern Uluslararası Hukukun Temel Esasları (1. ed.). İstanbul: Yeditepe Üniversitesi Yayınevi.
- Commission, I. L. Responsibility of States for Internationally Wrongful Acts. Retrieved from https://legal.un.org/ilc/texts/instruments/english/draft_articles/9_6_2001.pdf., Erişim Tarihi: 20.09.2021
- Crawford, J. (2002). The International Law Commission's Articles On State Responsibility: Introduction, Text And Commentaries. Cambridge: Cambridge University Press.
- Crawford, J., & Olleson, S. (2003). The Nature And Forms Of International Responsibility. In M. D. Evans (Ed.), International Law (1. ed., pp. 445-473). New York: Oxford University Press.
- Da Silva, M. (2018). Compensation Awards in International Environmental Law: Two Recent Developments. NYUJ Int'l L. & Pol., 50(4), 1417-1430.
- Dixon, M. (2000). Textbook On International Law (4. ed.). London: Blackstone Press Limited.
- Doğan, İ. (2013). Devletler Hukuku (Genişletilmiş 2. ed.). Ankara: Astana Yayınları.
- Fitzmaurice, M. (2007). International Responsibility and Liability. In D. Bodansky, J. Brunnée, & E. Hey (Eds.), The Oxford Handbook of International Environmental Law (pp. 10101036). Oxford: Oxford University Press.
- Kayhan, A. K. (2017). Uluslararası Hukukta Atmosferin Korunması ve Devletlerin Sorumluluğu (1. ed.). İstanbul: Oniki Levha Yayıncılık.
- Kazazi, M. (2007). The UNCC Follow-up Programme for Environmental Awards. In T. M. Ndiaye & R. Wolfrum (Eds.), Law of the Sea, Environmental Law and Settlement of Disputes (pp. 1109-1129). Leiden/Boston: Martinus Nijhoff Publishers.
- Kiss, A., & Shelton, D. (2007). Guide to International Environmental Law. Leiden/Boston: Martinus Nijhoff Publishers.
- Kuran, S. (2014). Uluslararası Deniz Hukuku (4. ed.). İstanbul: Beta.
- Nordquist, M. H., Rosenne, S., Yankov, A., & Grandy, N. R. (1990). United Nations Convention on the Law of the Sea 1982: A Commentary, Volume IV. Dordrecht/Boston/London: Martinus Nijhoff Publishers.
- Papadakis, N. (1977). The International Legal Regime Of Artificial Islands. Leyden: A. W. Sijthoff.
- Patricia, B., Boyle, A. E., & Redgwell, C. (2009). International Law And The Environment. New York: Oxford University Press.
- Pazarcı, H. (1999). Uluslararası Hukuk Dersleri III. Kitap (3. ed.). Ankara: Turhan Kitabevi.
- Plakokefalos, I. (2017). Liability for Transboundary Harm. In A. Nollkaemper & I. Plakokefalos (Eds.), The Practice of Shared Responsibility in International Law (pp. 1051-1068). Cambridge: Cambridge University Press.
- Proelss, A. (2017). United Nations Convention on the Law of the Sea: A Commentary. Baben- Baben: Nomos Verlagsgesellschaft.
- Rudall, J. (2020). Compensation for Environmental Damage Under International Law. London: Routledge.
- Sand, P. H. (2005). Compensation for Environmental Damage From the 1991 Gulf War. Environmental Policy and Law, 35(6), 244-249.
- Sands, P., Peel, J., Fabra, A., & MacKenzie, R. (2012). Principles of International Environmental Law (3. ed.). Cambridge: Cambridge University Press.
- Scicluna, N. (2011). A Legal Discussion On Civil Liability For Oil Pollution Damage Resulting From Offshore Oil Rigs In The Light Of The Recent Deepwater Horizon Incident. (Yüksek Lisans). IMO International Maritime Law Institute, Valletta.
- Shaw, M. N. (2008). International Law (6. ed.). Cambridge: Cambridge University Press.
- Sucharitkul, S. (1996). State Responsibility and International Liability Under International Law. Loyola of Los Angeles International and Comparative Law Journal, 18(4), 821-840.
- Sur, M. (2011). Uluslararası Hukukun Esasları (5. ed.). İstanbul: Beta Basım.
- Uzun, E. (2007). Milletlerarası Hukuka Aykırı Eylemlerinden Dolayı Devletin Sorumluluğu (1. ed.). İstanbul: Beta.
- Ünal, Ş. (2005). Uluslararası Hukuk. Ankara: Yetkin Yayınları.
- Viikari, L. (2008). The Environmental Element in Space Law. Leiden: Brill | Nijhoff.
