Author:
Abstract
Önde gelen Rus şairlerinden Nikolay Alekseyeviç Nekrasov (1821-1877) eserlerinde Rus insanının dertlerini dile getirmiştir. Nekrasov, çarlığın baskısından korkmadan, Rus insanının yaşadığı her sıkıntıyı cesurca dile getirerek çok büyük bir özgeci tavır takınmıştır. Özgecilik kavramı, ahlak felsefesi açısından “kişinin kendisinden ziyade diğer insanları merkeze alarak eylemde bulunması” anlamına gelir. Bu anlamda bireyin menfaatlerinin yerine toplumun menfaatlerinin öne çıkarılmasını savunan özgeci düşünürler, bireyin asıl sorumluluğunun toplumun iyiliğini düşünmesi gerektiği olduğunu iddia etmişlerdir. İşte Nekrasov’un sanatsal çabası da bu tanıma tam oturmaktadır. Şairin 1856 yılında kaleme aldığı ‘Şair ve Yurttaş’ adlı eseri bu özgeci tutumun en iyi örneklerinden biridir. Biri şair olan, iki arkadaşın sohbetlerinden oluşan bu eserin temelinde, sıradan bir vatandaş olan ve kendisini yurttaş diye adlandıran kişinin, halkın sorunlarından uzak tutumu nedeniyle şairi eleştirmesi kaleme alınır. Bu çalışmadaki amaç, hem Nekrasov’un sanata bakış açısını hem de şairin sanatındaki özgeci olarak değerlendirilebilecek unsurları gözler önüne sermektir.
Keywords
Abstract
Nikolay Alekseyeviç Nekrasov, who was one of the famous Russian poet, tried to mention the Russian people troubles in his works. Nekrasov, strike an alturistic attitude bravely by mention that the people’s depression. The term of “altruism” means that “acting not in terms of self-interest but other people interests” especialy in ethics. Therefore alturist philosophers holds that principal responsiblity of i