Author:
Abstract
Adorno, müzik ve sanat dünyasına eleştirel bir tutumla yaklaşmış bir düşünürdür. Özellikle 20. yüzyıl müziği üzerine yaptığı çalışmalarda yeni ve ilerici müziğin olanağını diyalektik bir çözümlemeyle ifade etmiştir. “Diyalektik Müzik” olarak söz ettiği bu düşüncesi, onun estetik teorisi ve negatif diyalektiğiyle tutarlı bir yapıda olan, olumsuzlayıcı bir müziği belirtmektedir. Bu müziğe örnek olarak da, 20. yüzyıl modern müziğinin temsilcilerini göstermiştir. Adorno’ya göre, modern müziğin ve atonal on iki ton sisteminin kurucusu Arnold Schoenberg ve onun öğrencileri diyalektik müziğe model olacak çalışmalar yapmış bestecilerdir. Adorno, diyalektik müzik düşüncesini, başta Schoenberg olma üzere, Alban Berg ve Anton Webern gibi bestecilerin eserlerini inceleyerek yapılandırmıştır. Bu şekilde, müziklerinin yapısı ile toplumsallığı arasındaki ilişkiyi belirtmiş ve diyalektik, yeni ve ilerici bir müziğin olanağını tartışmıştır.
Keywords
Abstract
Adorno is a thinker who approaches the world of music and art with a critical attitude. Especially in his work on 20th century music, he expressed with a dialectical analysis of the possibility of new and progressive music. This idea, which he refers to as "Dialectical Music", refers to a negative music which is consistent with its aesthetic theory and negative dialectic. This music, for example, has represented representatives of 20th century modern music. According to Adorno, the founder of modern music and atonal, twelve-tone system Arnold Schoenberg and his students are composers who have worked on dialectical music. Adorno structured his dialectical musical thought by examining the works of composers such as Schoenberg, Alban Berg and Anton Webern. In this way, he stated the relation between the structure of their musics and sociality and discussed the possibility of a dialectical, new and progressive music.